Igor Verpoorten

"Misschien hoeven mijn schilderijen niet te veel geduid te worden want iedereen kan naar believen interpreteren" zegt Verpoorten maar omdat ze toch met een bepaalde intentie gemaakt worden wil hij er toch iets over kwijt:

"In een aantal werken verwijs ik naar 'The nightmare' van Johann Heinrich Füssli, een werk uit de romantiek (1781).
Dat trok indertijd mijn aandacht omdat het -los van andere betekenissen- waarschijnlijk ook slaapverlamming uitbeeldt.
Voor onze dromen zich beginnen te kristalliseren gaat ons lichaam eerst in slaapverlamming, dat voorkomt dat je echt gaat bewegen tijdens je droom.
Soms gebeurt het dat dit mechanisme verstoord wordt en blijf je bij je volle bewustzijn terwijl dit proces intreedt.

Voor wie zo’n slaapverlamming voor het eerst ‘bewust’ meemaakt is dat meestal een verontrustende ervaring:
Niet kunnen bewegen, een drukkend gevoel op de borst, geluiden horen, verschijningen, een bedreigende
aanwezigheid... Hypnagogische hallucinaties noemt men dat.
Omdat die slaapverlamming het voorportaal van de droomfase is worden de angst en paniek die men voelt vertaalt in zeer
realistische nachtmerries... maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.

Ik heb zelf nogal wat ervaring gehad met slaapverlamming en met heel het gebeuren tussen waken en (lucide) dromen.
Als je die slaapverlamming bewust doormaakt en nadien ook volledig bewust in je droom terechtkomt is dat een zeer vreemde
en soms ronduit ontregelende gebeurtenis maar ook wonderlijk.
Een tegenstelling ook; Want alles wat gebeurt, gebeurt in je hoofd en is dus imaginair, maar tegelijk zijn het vaak levensechte en onuitwisbare ervaringen, alsof de realiteit pas dan echt is binnengekropen.

Het heeft vanaf 2010 mijn werk in een bepaalde richting geduwd.
Ik verwijs regelmatig naar zulke droomtoestanden, speel met titels en associaties, verbanden, het pseudowetenschappelijke discours dat als een wolk rond droomfenomenen en aanverwante toestanden hangt...
Op een zinnebeeldige manier probeer ik dit terrein af te tasten, te extrapoleren en te werken rond
de tegenstelling van Onbewust/Bewust. Echt/Niet echt. wakend/Dromend...

vaak is er in het werk één of andere transitie of verschuiving uitgebeeld.
Een overgang tussen één staat naar een andere, soms in de vorm van plooien of licht en donker
contrasten, maar ook in het afgebeelde onderwerp zelf.
De werken zijn gesloten, gecondenseerd en hangen in limbo tussen werkelijkheid en het
imaginaire.
Veel van het afgebeelde is zelf gecreëerd, vaak opgetrokken uit persoonlijke herinneringen, maar
evengoed neem ik materiaal uit onze cultuur. Een zinsspeling naar een film, serie, boek of iets
anders... Het onderwerp zelf is oud en stoffig, baadt in obscurantisme en symbolisme.

Verhalen waarin bewustzijnstoestanden de hoofdrol spelen zijn echter alomtegenwoordig in onze
visuele cultuur, denk aan ‘Inception’ en andere films van Christopher Nolan. ‘The Matrix’, episodes van de
reeks ‘Black mirror’ en vele andere.